Nood op de Mont Blanc

Hier een uitgebreid verslag van de spannende uren die we vorige week op de Mont Blanc beleefden. Kijk hier als je ook de Mont Blanc beklimmen...

Toppoging op de Mont Blanc

De week begon goed, de beide heren hadden zelf al een week geacclimatiseerd in het Otztal. Mede door het goede weerbericht besloten we direct om een toppoging te doen! Na een korte materiaalcheck en het reserveren van de hutten pakten we in St Gervais het treintje omhoog. We kozen ervoor om op de Tete Rousse hut te overnachten om vroeg in de ochtend het gevaarlijke Couloir de Gouter over te kunnen steken.
Nadat we dit de volgende ochtend veilig hadden gedaan kwamen we aan op de Gouterhut. Na een relax dag stonden we de volgende ochtend om 2 uur s'nachts op voor onze toppoging. Tijdens het tanden poetsen werd mij door een andere gids gevraagd of er een duitssprekende gids en een arts aanwezig was. Aangezien Ron voor arts studeert en ik Duits spreek boden we onze diensten aan.

Hoogteziekte

Er bleek een 67 jarige man nog niet zijn bed uitgekomen te zijn en niet wakker te maken te zijn. Vooral dit laatste baarde ons zorgen. De man begon steeds heftiger en oppervlakkiger te ademen. Daarbij had hij blauwe lippen en een bleek gezicht. Dit alles deed ons vermoeden dat hij ernstige hoogte ziekte had. Zelfs na een aantal flinke pijn prikkels reageerde de man niet en concludeerde wij dat hij buiten bewust zijn was.

Drukkamer

De huttenwaard kwam gelukkig snel met een hoge druk kamer (een soort opblaasbare tent) aan waarna de man artificieel naar een lager oord werd gebracht. Na een half uur kwam hij bij en begon ik tegen hem aan te praten om hem bij bewustzijn te houden. Hij kon zich niet meer herrineren wat zijn naam was en wist niet waar hij was. Hij werd dus wakker in een klein tentje met een raampje van 20 bij 20 cm waardoor allemaal vreemde mannen keken. De situatie niet begrijpende raakte hij totaal in paniek en probeerde zich uit de drukkamer te werken.
Omdat dit dodelijk kon zijn werden alle zeilen bij gezet om hem in de drukkamer te houden en bleef ik in het duits tegen hem aanpraten. Gelukkig kreeg ik het voor elkaar om hem rustig te houden maar de paniek aanvallen bleven iedere 10 minuten terug komen.

Helikopter

Door de duisternis en de wind kon de helikopter niet landen. De arts werd in het donker midden op de graat naar de Gouter afgezet. Na een tijd klimmen kwam de arts dan toch aan. Ondertussen had ik uitgevonden dat de man Ullrich heet en was hij ook wat gekalmeerd. Het personeel van de hut en de arts nam de zorg over en dat zorgde ervoor dat wij ook aan onze toppoging konden beginnen. Na onze geslaagde toppoging hoorde we van de huttenwaard dat als we er 10 minuten later bij geweest zouden zijn dat Ullrich het waarschijnlijk niet gered had. Gelukkig was hij met een Helikopter afgevoerd en kwam het allemaal goed met Ullrich.

Nog meer spanning tijdens de toppoging op de Mont Blanc

Tijdens onze toppoging konden we weer wat ontspannen wat na een uur alweer verstoord werd. Nadat ik vlak voor me iemand in een gletsjerspleet zag stappen die zonder touw onderweg was en hem vertelde op te passen stapte hij een meter of 5 verderop in dezelfde spleet die toch echt duidelijk zichtbaar was. Gelukkig wist ik met een snelle reactie te voorkomen dat hij in de spleet viel.
Na al deze spanning konden we gelukkig veilig de top van de Mont Blanc bereiken. De rest van de week stond in het teken van lekker zwemmen met een prachtig uitzicht op de Mont Blanc en een mooie beklimming op de Aiguille de L'index.

Uit respect voor Ullrich heb ik geen foto's gemaakt van het voorval.