De Nadelgraat in perfecte conditie!

Midden juli beklom ik samen met Jorik de prachtige Nadelgraat. Deze lange lastige graat bestaat uit 4 vierduizenders. Als je fit en snel genoeg bent kan je de Dirruhorn, Hohberghorn, Stecknadelhorn en de Nadelhorn in 1 dag beklimmen!

Dit was Jorik zijn eerste grote tocht. Hij schreef er zelf een mooi stukje over:

Nadelgraat juli ’14

Op maandag 18 juli ontmoete ik Jelle in de ochtend, na twee dagen ingelopen te hebben in Grindelwald. Wat mij helaas twee flinke blaren opgeleverd had. Na een korte kennismaking vertrokken we vanuit Gasenried (Mattertal) naar de Bordierhut (2886), wat onze uitvalsbasis zal worden.

Tegen zessen arriveren we in de hut en kunnen we direct bij het avondeten aanschuiven. De hut wordt gerund door een vriendelijk stel en hun zoon. De waard is een echte Zwitser met een grote snor, die tevens de nadelgrat al 400 keer beklommen zou hebben, Indrukwekkend!

Bijna op de top van de Stecknadelhorn met de Hohberghorn op de achtergrond!

De Balfrin en de Biegerhorn

Na het eten vlug de spullen klaar maken voor de tocht en hopla naar bed. Ontbijt om 0300. We vetrokken met een klein groepje de berg op. Ter voorbereiding op de nadelgraat gingen we eerst de balfrin en biegerhorner beklimmen.

Dit zal mijn eerste kennismaking worden met graad 3 in alpine terrein. Na een korte klim bonden we de stijgijzers onder. Dit was weer even wennen, gezien ik twee jaar geleden voor het eerst en laatst op stijgijzers heb gelopen.

Na het passeren van de gletsjer was het sneeuwstampen tot de zon opkwam. Dit was prachtig. Een roze gloed op alle toppen die langzaam naar het plateau toe gleed tot waar wij stonden. Tot daar was de temperatuur ook aangenaam.

IMG_3641

Hierna sloegen we linksaf de Balfrin op, en de koude noord-oost flank op. Na een korte stop kwam de binnenvoering van mijn prachtige handschoenen los en kreeg deze dus niet meer aan. Gelukkig had ik een derde paar meegenomen.

Na wat uurtjes ploeteren door de sneeuw kwam mijn vuurdoop in graad 2-3. Dit was spannend,maar wel te gek. Jelle zekerde me erg zorgvuldig, wat me een zeker gevoel gaf. Om dit gevoel vast te houden moest ik echter niet te vaak omlaag kijken. De Biegerhorn gaf ons een prachtig uitzicht op de Nadelgraat, het doel van morgen.

Met een geweldig euforisch gevoel kwamen we terug in de hut, rond 1300. Het was prachtig weer en ik genoot van het uitzicht. We doodden de tijd door wat te praten, lezen en een overheerlijke bratwurst met rusti te verorberen.

Fantastisch uitzicht vanaf de Hohberghorn

Een pittige klim naar het Dirrujoch, de crux!

Volgende dag rond 0200 op, vroeg ontbijtje dus. Op weg naar de nadelgrat. Tot het plateau van gisteren ( 3500). Nu gingen we rechtsaf over een maagdelijke gletsjer naar de durrenjoch. Een klim van 50ᵒ in de sneeuw van ongeveer 200 meter. Dit was een pittige klim en mijn eerste steile wand.

Stapje voor stapje en vooral naar mijn schoenen gekeken. Op de helft begon de zon de stenen aardig op te warmen en hoorde we er 1 langs ons heen vliegen. Omdat het laatste deel niet goed te zekeren viel en niet veilig was door de vallende stenen besloot Jelle naar rechts uit te wijken, de rotsen in. Dit was een pittige klim omhoog.

Eenmaal boven moest ik even bijkomen van de pijn door mijn blaren en beklom Jelle in record tempo de Durrenhorn. Na een korte pauze en een prachtig uitzicht op onder andere de Dom en de Matterhorn begon de klim over de Nadelgraat.

Deze doet zijn naam ook eer aan. Af en toe kruip je door het oog van de naald en loop je over een hele smalle sneeuwgraat die afgewisseld wordt met rots.

Deze is op de graat wisselend van kwaliteit, ook de grote stukken kunnen soms los zitten, helaas. Vingers goed vastzetten en traverseren langs een rots. Met een aardige glijbaan onder je van ongeveer 400meter was dit voor mij even spannend. Zo klommen we verder over de Hohberghorn, Stecknadelhorn en de Nadelhorn lieten we i.v.m. de tijd maar rechts liggen.

Omhoog richting de Hohberghorn met op de achtergrond de Dirruhorn..

Prachtig weer en warm op 4200meter. Vanaf het Stecknadeljoch deden we een traverse over een 50ᵒ helling naar het Windjoch,maar eerst een steile klim naar beneden van ongeveer 40meter. Hier waaide een lekkere frisse wind ons tegemoet.

Na deze graat af te hebben afgedaald naar de gletser  werd het wederom sneeuwstampen en wegzakken, wat met twee dikke blaren geen pretje is. Gelukkig had ik voor 40 euro aan compeet bij me. Don t leave home without….

Op de top van de Stecknadelhorn!

Na een tocht van 15 uur kwamen we weer terug bij de bordierhut. Aanschuiven voor eten en genieten van de gedane klim. de volgende dag zat het er weer op en liepen we terug naar het dal.

Helaas iets eerder moeten stoppen vanwege de blaren maar echt fantastische en gezellige beklimmingen gedaan met Jelle. Serieus klimmen, juiste voorbereiding en gezelligheid. Kortom 1 op 1 guiding was te gek en is noodzakelijk, maar geeft een geweldige ervaring en super mooie foto’s.